Wybory a Sprawa Rowerowa

Wyniki wyborów będą miały ogromne znaczenie dla naszej sytuacji na ulicach. Od tego kto znajdzie się w ławach Sejmu i Senatu zależeć będzie to, czy państwo polskie wspierać będzie ruch rowerowy (co udało się zapoczątkować w czasie trwania ostatniej kadencji parlamentu), czy spotkają nas ze strony prawodawców restrykcje np. w postaci obowiązkowych kasków i kamizelek (wiadomo, że wiele osób w Polsce ma dziś takie zakusy).

Jeśli macie zamiar brać udział w wyborach - co jest Waszą indywidualną decyzją i każdą opcję jak najbardziej szanuję - zachęcam, żebyście popierając konkretnych kandydatów brali pod uwagę Sprawę Rowerową – tak, aby w polskim parlamencie znaleźli się ludzie reprezentujący nasz wspólny interes.

Wrocławska Inicjatywa Rowerowa jako organizacja o charakterze apolitycznym, którą tworzą osoby o różnych przekonaniach i poglądach, daleka jest od udzielenia poparcia jednej konkretnej formacji politycznej, bądź agitacji za udziałem w wyborach. Podstawową sugestią z naszej strony jest branie pod uwagę przy wyborze kandydata nie tylko deklaracji zapisanych w programach, ale również dotychczasowych zasług na polu pro rowerowej działalności.

W tym roku nie zwróciliśmy się z zapytaniem o program rowerowy do kandydatów, jak robiliśmy to dotychczas. Stało się tak dlatego, że po ostatnich wyborach samorządowych nasz entuzjazm wobec obietnic wyborczych zmalał prawie do zera. Szczególnie po tym jak „Dutkiewicz i jego ludzie” tuż przed wyborami ogłosili wspaniałą Politykę Rowerową, a tuż po nich obcięli cynicznie fundusze na jej realizację (o czym pisaliśmy tutaj).

Jako podpowiedź dla Was mamy tym razem analizę programów wyborczych najważniejszych partii zawartą w artykule Zarządu Miast dla Rowerów oraz przypomnienie na kim się do tej pory nie zawiedliśmy.

Należy w tym miejscu przypomnieć, że na pewno nie zawiedliśmy się na współpracy z Ewą Wolak, wrocławskiej Posłance na Sejm, Przewodniczącej Parlamentarnej Grupy ds. Rozwoju Komunikacji i Turystyki Rowerowej.

Dzięki jej mocnemu zaangażowaniu, ale też wparciu innych Posłów Grupy (spora reprezentacja wrocławskich parlamentarzystów), udało się pierwszy raz w historii zapoczątkować proces partnerskiej współpracy organów państwa z rowerzystami. Zwieńczeniem tego było przeprowadzenie przez parlament pro rowerowej zmiany Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym (o czym więcej tutaj), które poprzedzone było drobniejszymi i mniej znanymi sukcesami. 

Dzięki rekomendacji w Ministerstwie Infrastruktury, funkcjonował przez ostanie 3 lata zespół roboczy z udziałem rowerzystów, a specjaliści ze środowiska „Miast dla Rowerów” zatrudnieni zostali w "komórce rowerowej" w Generalnej  Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Zespół oprócz ustawy opracował szczegółowe zmiany trzech rozporządzeń istotnych dla budowy infrastruktury (nie udało się zdążyć z ich uchwaleniem przed wyborami). Plonem Zespołu była też seria szkoleń we wszystkich największych miastach z zakresu budowy dróg rowerowych, setki audytów zapobiegających powstawaniu  rowerowych bubli na drogach krajowych i pierwszy profesjonalny polski podręcznik projektowania dróg rowerowych.

Abstrahując od oceny całości rządów obecnej ekipy, której absolutnie nie poczuwam się dokonywać, uczciwość nakazuje stwierdzić, że nigdy wcześniej, na poziomie państwowym tyle dla rowerzystów nie zrobiono. Wcześniejsze rządy w ogóle nie chciały z nami rozmawiać, chociaż próbowaliśmy.

O co zabiegamy?
Ruch rowerowy wymaga i zasługuje na wsparcie ze strony Państwa. Kilka spraw wymaga szybkiego załatwienia i nie da się tego zrobić na szczeblu lokalnym.

I. Konieczne jest dokończenie reformy polskiego prawa – po tym jak udało się zmienić Ustawę Prawo o Ruchu Drogowym należy zmienić rozporządzenia regulujące budowę infrastruktury rowerowej, tak aby formalnie uniemożliwiły dalsze powstawanie na naszych ulicach rowerowych bubli.

II. Konieczne jest zapewnienie, w ramach pomocy unijnej, środków specjalnie dedykowanych na infrastrukturę rowerową, które pozwolą na budowę dróg rowerowych nie tylko przy okazji inwestycji samochodowych, ale tam gdzie są najbardziej potrzebne.

III. Konieczne jest zapewnienie funduszy na rozwój polskiej myśli technicznej i transfer rowerowego know-how z krajów bardziej pod tym względem rozwiniętych, aby było więcej inżynierów zdolnych do projektowania dróg i specjalistów zdolnych zarządzać polityką rowerową.

IV. Należy zreformować dotychczasowy anachroniczny system szkolenia zarówno kierowców, jak i rowerzystów, aby docelowo możliwe było osiągnięcie wyższego poziomu bezpieczeństwa na ulicach, które w dużej mierze zależy od umiejętności i właściwych zachowań wobec siebie obu tych grup.

Spraw tych nie da się załatwić na poziomie lokalnym. Pomóż swoim głosem rozwiązać te problemy.

Cezary Grochowski
Wrocławska Inicjatywa Rowerowa